Postaram się przedstawić swoje analizy poszczególnych drużyn Ekstraligi przed sezonem 2018

Zaczynamy od końca, czyli na początek beniaminek:
Grupa Azoty Unia Tarnów
W nazwie zespołu nazwa wielkiej państwowej firmy, ale nie oznacza to niestety wielkiego finansowego zaplecza. Ekipa z Tarnowa w ostatnich latach osłabiała zespół przed każdym kolejnym sezonem i w efekcie poskutkowało to spadkiem z elity w 2016 roku. Na zapleczu zbudowali solidny zespół za niewielkie pieniądze i wrócili do Ekstraligi. Jednak skład jakim dysponują raczej nie pozwoli im na nic więcej niż walkę o utrzymanie. Skład:
Kenneth Bjerre Dania 1984
Jakub Jamróg Polska 1991
Peter Kildemand Dania 1989
Wiktor Kułakow Rosja 1995
Artur Mroczka Polska 1989
Nicki Pedersen Dania 1977
Juniorzy:
Kacper Konieczny Polska 1998
Krystian Stefanów Polska 2000
Patryk Rolnicki Polska 1998

Trener: Paweł Baran
W tej ekipie są dwa duże nazwiska : Nicki Pedersen i Peter Kildemand . Jednak równocześnie są to dwie największe niewiadome, były mistrz Świata po straconym praktycznie całym poprzednim sezonie z powodu kontuzji długo wahał się czy w ogóle kontynuować karierę więc jego dyspozycja pozostaje zagadką. Kildemand ma potencjał ale dwa poprzednie sezony w Lesznie miał słabe, tam jednak był którymś tam zawodnikiem a nie jednym z liderów. Jeśli ta dwójka będzie punktować na poziomie to szanse utrzymanie są. Do tego dochodzi solidny Kenneth Bjerre, ale tylko solidny wątpię by był w stanie osiągnąć średnią na poziomie 2 pkt na bieg. Największą bolączką pozostają polscy seniorzy, Artur Mroczka i Jakub Jamróg to zawodnicy co najwyżej pierwszoligowi, na poziomie ekstraligi będzie im bardzo ciężko. Nie mniej jednak tą ekipę stać na zwycięstwa na własnym specyficznym torze, który jest długi i twardy. Nie każdy zespół potrafi się tam odnaleźć, jeśli gospodarze się odpowiednio spasują będą w stanie sprawić wiele kłopotu gościom. Pozostają jeszcze juniorzy, tu na pierwszy plan wysuwa się Patryk Rolnicki, dwudziestolatek uznawany za talent na razie jednak nie prezentuje się jakoś szczególnie, może punktować u siebie, gorzej z wyjazdami. Podsumowując, Tarnów będzie walczył o utrzymanie i to głównie na swoim torze, z wyjazdów nie przywiozą ani jednego punktu więc będzie to walka bardzo trudna.
Typ: 7-8 miejsce

Siódme miejsce w zeszłym roku:
Get Well Toruń
Ekipa, która była największym rozczarowaniem poprzedniego sezonu. Gdyby nie afera dopingowa Grigorija Łaguty i odjęcie punktów Rybnikowi, Toruń zleciałby z ligi. Teraz jednak poczyniono odpowiednie inwestycje i zespół z pewnością wróci do walki o medale. Skład:
Jason Doyle Australia 1985
Chris Holder Australia 1987
Jack Holder Australia 1996
Rune Holta Polska 1973
Niels Kristian Iversen Dania 1982
Łukasz Przedpełski Polska 1992
Paweł Przedpełski Polska 1995
Grzegorz Walasek Polska 1976
Juniorzy:
Daniel Kaczmarek Polska 1997
Marcin Kościelski Polska 1998
Igor Kopeć-Sobczyński Polska 1999
Aleks Rydlewski Polska 2002

Menedżer: Jacek Frątczak
Na pierwszy plan wysuwa się powrót do zespołu aktualnego Mistrza Świata, Jason Doyle powinien stanowić o sile zespołu i być jego prawdziwym liderem. Do tego doszedł Niels Kristian Iversen, który po wielu dobrych latach w Gorzowie postanowił zmienić otoczenie. Jeśli do formy powróci Chris Holder to zespół będzie miał świetnych zagranicznych liderów. Jako pierwszoplanowa postać wśród polskich seniorów wysuwa się Paweł Przedpełski, zobaczymy czy nie powtórzy błędów z zeszłego roku bo potencjał jest. Osobiście nie rozumiem wymiany Adriana Miedzińskiego na leciwego Rune Holte w postaci drugiego polskiego seniora. Rune najlepsze lata ma za sobą i pomimo dobrego zeszłego sezonu na swoim ulubionym torze w Częstochowie ja w niego nie wierzę. Toruńscy juniorzy powinni już w tym roku w lidze solidnie punktować. Ostatnie lata nabierali szlifów,a teraz czas by dokładać cegiełkę do wyniku drużyny. Podsumowując: Toruń się wzmocnił, a kilka ekip z czołówki osłabiło więc medal będzie.
Typ: 1-3

Szóste miejsce 2017
MRGARDEN GKM Grudziądz
Grudziądzanie wzmocnili się przed nowym sezonem, zresztą robią to co roku od czasu awansu.Tyle, że nie są to jakieś super wzmocnienia. Takie stopniowe zwiększanie siły rażenia. Liczą na walkę o play off. Skład:
Krzysztof Buczkowski Polska 1986
Kai Huckenbeck Niemcy 1993
Roman Lachbaum Rosja 1998
Antonio Lindbaeck Szwecja 1985
Artiom Łaguta Rosja 1990
Paweł Łaguta Rosja 2000
Przemysław Pawlicki Polska 1991
Krystian Pieszczek Polska 1995
Juniorzy:
Damian Lotarski Polska 2001
Dawid Wawrzyniak Polska 1998
Kamil Wieczorek Polska 1998

Trener: Robert Kempiński

Ja jednak przy całej sympatii dla ambitnych Grudziądzan nie sądzę by im się udało wylądować w czwórce. Liderzy zespołu to Artiom Łaguta , Krzysztof Buczkowski i Antonio Lindbaeck , zawodnicy dobrzy ale jednak chimeryczni . Wzmocnieniem jest oczywiście Przemysław Pawlicki , który wystartuje w GP i potrzebował zmiany otoczenia. Zastąpił on Rafała Okoniewskiego, który potrafił dobrze punktować u siebie. Jeśli dodamy do tego brak Tomasza Golloba to siła zespołu nie wzrosła jakoś super. Reszta seniorów jest nieobliczalna i nie wiadomo który z nich będzie jeździł , pewnie Krystian Pieszczek ale to też nie jest gwarant zdobyczy punktowej. Jak GKM zdążył przekonać się w zeszłym sezonie ich tor nie jest już taką zagadką dla przyjezdnych, także ten handicap już nie jest tak mocny. Pawlicki powinien pomóc nawiązać walkę na wyjazdach, ale czy uda się gdzieś wygrać? Może być trudno gdyż największą bolączką tego składu jest to co zawsze czyli brak wartościowych juniorów. Moim zdaniem , przez to właśnie marzenie o play off się nie spełni.
Typ: 5-7 miejsce

Piąte miejsce w zeszłym roku
Włókniarz Vitroszlif CrossFit Częstochowa

Niespodzianka zeszłego sezonu, przez wielu typowana do podium w tym. Jak będzie zobaczymy, ale tutaj również jestem sceptyczny gdyż transfery przychodzące były, ale wychodzące również. Skład:
Andriej Kudriaszow Rosja 1991
Fredrik Lindgren Szwecja 1985
Andreas Lyager Dania 1997
Leon Madsen Dania 1988
Adrian Miedziński Polska 1985
Tobiasz Musielak Polska 1993
Rafał Szombierski Polska 1982
Matej Zagar Słowenia 1983
Juniorzy:
Adrian Bialk Polska 1999
Michał Gruchalski Polska 1998
Monika Nietyksza Polska 2001
Bartosz Świącik Polska 1997
Mateusz Świdnicki Polska 2001
Adrian Woźniak Polska 1999

Trener: Marek Cieślak
Wielu swoje sądy opiera na tym, że do Częstochowy po wielu latach wrócił trener Marek Cieślak. Ja nie uważam, żeby był to jakiś czarodziej tego sportu ale w tym miejscu nie będę się nad tym rozwodzić. Odnosi sukcesy z kadrą narodową, ale na polu ligowym, ostatnio raczej same porażki. Liderami w zeszłym roku byli Leon Madsen i Matej Zagar i pewnie tak będzie i w tym roku . Jednak super sezon miał Rune Holta zwłaszcza na swoim torze. Jego w Częstochowie już nie ma, jest za to Fredrik Lindgren, któremu ciężko będzie go zastąpić. Zamiast Jonssona i Ułamka będą Adrian Miedziński i Tobiasz Musielak. Na tym polu faktycznie zamiana może wyjść na plus, jednak wszystko zrównoważy brak wśród juniorów Oskara Polisa, który nie jest już juniorem i odszedł do niższej ligi. Tak więc siła pozostaje mniej więcej taka sama. Nie wiem czy to wystarczy na play off, choć nie jest to niemożliwe.
Typ: 5-6 miejsce

Tuż za podium 2017
Ekantor.pl Falubaz Zielona Góra
Rozczarowanie roku zaraz po Toruniu. Trener Marek Cieślak miał do dyspozycji skład naszpikowany gwiazdami i nie zdobył nawet medalu. W tym roku też będzie o to ciężko, gdyż nastąpiło kadrowe trzęsienie ziemi. Skład się wyrównał ale raczej równał w dół, chociaż równy skład może równie dobrze zaskoczyć i zrobić wynik jak całkiem niedawno Wrocław. Skład:
Patryk Dudek Polska 1992
Kacper Gomólski Polska 1993
Mads Hansen Dania 2000
Krzysztof Jabłoński Polska 1977
Michael Jepsen Jensen Dania 1992
Piotr Protasiewicz Polska 1975
Martin Smolinski Niemcy 1984
Jacob Thorssell Szwecja 1993
Grzegorz Zengota Polska 1988
Juniorzy:
Nikodem Bartoch Polska 2001
Mateusz Burzyński Polska 1998
Sebastian Niedźwiedź Polska 1997
Jakub Osyczka Polska 2000
Mateusz Tonder Polska 1999
Alex Zgardziński Polska 1997
Trener: Adam Skórnicki
Drużynę objął Adam Skórnicki, to powiew świeżości, w swej krótkiej karierze menadżera przeżył już sukces w postaci mistrzostwa Polski i vice ale też gorzką porażkę czyli prawie spadek w 2016 roku. Jak sobie poradzi z przebudowaną ekipą Falubazu, czas pokaże. Liderem powinien być wicemistrz Świata Patryk Dudek. To na nim będzie spoczywać rola pociągnięcia zespołu, wspierać go będzie kapitan i ikona Piotr Protasiewicz, jednak on ma już 43 lata i pewne symptomy obniżki formy można było zauważyć już w tym roku, jeśli jednak pojedzie na dwucyfrowym poziomie punktowym to Falubaz może liczyć się w walce o czwórkę. Reszta ekipy seniorów to są ligowi średniacy i jeśli zespół ma zrobić wynik to któryś z nich będzie musiał dołączyć do dwójki liderów, najbliżej tego wydaje się być Grzegorz Zengota, który powrócił po latach do Zielonej Góry. W Lesznie prezentował się solidnie i zaskarbił sobie przychylność fanów, jednak to był zawodnik drugiej linii i tutaj musi zrobić coś więcej. Kacper Gomólski, Michael Jepsen Jensen, Jacob Thorssell i Martin Smolinski będą walczyć o dwa pozostałe miejsca w składzie, ale to już są typowi zawodnicy doparowi i jak dotąd szału nie robili. Juniorzy nie wyglądają najgorzej , dla Sebastiana Niedźwiedzia i Aleksa Zgardzińskiego to ostatni rok w gronie juniorów i powinno zaprocentować doświadczenie, do tego jest jeszcze utalentowany Mateusz Tonder. Na tle innych ekip nie jest źle.
Typ: 5-7

Miejsce trzecie w 2017 roku
Cash Broker Stal Gorzów
Podejrzewam lekką finansową zadyszkę Stali aczkolwiek to tylko podejrzenia. Jednak skład się osłabił i to jest fakt. Skład:
Krzysztof Kasprzak Polska 1984
Peter Ljung Szwecja 1982
Linus Sundstroem Szwecja 1990
Martin Vaculik Słowacja 1990
Szymon Woźniak Polska 1993
Bartosz Zmarzlik Polska 1995
Juniorzy:
Hubert Czerniawski Polska 2000
Rafał Karczmarz Polska 1999
Kamil Nowacki Polska 2000
Marcel Studziński Polska 2001
Alan Szczotka Polska 2001

Trener: Stanisław Chomski

No cóż, wszystko powinno pójść dobrze i Stal powinna się zakręcić koło medalu, raczej nie złotego ani srebrnego.Tylko jest jedno ale, jeśli wszystko pójdzie dobrze. Ze Stali odeszło dwóch kluczowych jeźdźców czyli Niels K.Iversen i Przemysław Pawlicki, w to miejsce Przyszedł jedynie sensacyjny Mistrz Polski Szymon Woźniak bo rezerwowego Szweda Petera Ljunga trudno zaliczać do wzmocnień, wskoczy do składu tylko w razie kontuzji innego zawodnika. Woźniak, z całym szacunkiem to zawodnik drugiej linii. Dwójka , która odeszła to prowadzący parę. Liderem będzie Bartosz Zmarzlik, to klasowy zawodnik i pewnie będzie ciągnął zespół. Dwójka pozostałych liderów to już inna bajka, Krzysztof Kasprzak i Martin Vaculik mogą pojechać doskonale ale równocześnie wozić ogony i nikt nie będzie wiedział dlaczego. To już zdarzało się w przeszłości tej dwójki. Jeśli któremuś coś nie będzie pasować to Stal leży. Ratuje ich trochę młodzież, szczególnie Rafał Karczmarz już potrafi jeździć na dobrym poziomie. Stal podobnie jak Unia Leszno pozwoliła swoim juniorom spokojnie się objeżdżać w lidze i teraz może zbierać plony. Mi jednak brakuje jednego dobrego seniora i dlatego półfinał to szczyt możliwości tej ekipy.
Typ: 3-5

Wicemistrzostwo 2017
Betard Sparta Wrocław
To ciekawy przypadek, skład dobry ale nie super, a jednak zawsze w czołówce i niewiele brakowało do mistrzostwa. W składzie zaszły zmiany, ale nie na tyle duże by zachwiać pozycję ekipy z Wrocławia. Przeanalizujmy :
Gleb Czugunow Rosja 1999
Damian Dróżdż Polska 1996
Max Fricke Australia 1996
Maciej Janowski Polska 1991
Andrzej Lebiediew Łotwa 1994
Vaclav Milik Czechy 1993
Tai Woffinden Wielka Brytania 1990
Juniorzy:
Maksym Drabik Polska 1998
Przemysław Liszka Polska 2000
Patryk Wojdyło Polska 1999

Trener: Rafał Dobrucki

Liderami niezmiennie będą Tai Woffinden i Maciej Janowski. To doświadczeni ale jednocześnie ciągle młodzi zawodnicy, anglik to światowa czołówka, a Maciek teraz już także. Pociągną wynik tej ekipy. Na trzeciego seniora, który będzie dobrze punktował typuję nowy nabytek klubu czyli Maxa Fricke, ten chłopak ma papiery na jazdę i już to pokazywał,spokojnie powinien radzić sobie w Ekstralidze na dobrym poziomie. Zastąpi on Szymona Woźniaka i jest wymiana zdecydowanie na plus. Minusem jest brak drugiego polskiego seniora bo Damian Dróżdż który został w klubie po skończeniu wieku seniora gwarantem punktów niestety nie jest. O pozostałe miejsce będą rywalizować Vaclav Milik i Andrzej Lebiediew, trochę szkoda że jeden z nich prawdopodobnie nie będzie jeździł bo w zeszłym roku przyczynili się do medalu, zwłaszcza Czech który był jednym z liderów. Na pozycji juniorskiej niezmiennie liderem pozostaje Maksym Drabik to chyba najlepszy junior w kraju i z powodzeniem pokonuje starszych kolegów. Będzie mu partnerował prawdopodobnie pozyskany z Rzeszowa Patryk Wojdyło i powinna to być dobra juniorka para. Jeśli nie wydarzy się nic nieprzewidzianego jak kontuzja lub coś takiego to Wrocław zdobędzie kolejny medal.
Typ: 1-4

Mistrz Polski 2017
Fogo Unia Leszno
Na papierze to najmocniejsza ekipa. Nieraz bywało tak,że faworyt zawodził, czego przykładem jest właśnie Unia Leszno w 2016 roku ale w Lesznie potrafią wyciągać wnioski co pokazali w zeszłym sezonie. Teraz też nie spoczęli na laurach. Skład:
Jarosław Hampel Polska 1982
Janusz Kołodziej Polska 1984
Brady Kurtz Australia 1996
Jaimon Lidsey Australia 1999
Piotr Pawlicki Polska 1994
Emil Sajfutdinow Rosja 1989
Juniorzy:
Dominik Kubera Polska 1999
Wiktor Lis Polska 1999
Marek Lutowicz Polska 1998
Tymoteusz Picz Polska 2002
Kacper Pludra Polska 2002
Bartosz Smektała Polska 1998
Szymon Szlauderbach Polska 1999
Wiktor Trofimow jr Polska 1999

Menedżer: Piotr Baron
Ze składu zniknęło aż trzech zawodników, Nicki Pedersen, Peter Kildemand i Grzegorz Zengota. Ale w Lesznie nie mają po kim płakać, po za Zengotą. Wkład w mistrzostwo Duńczyków był minimalny. Grzesiek był solidnym i lubianym ale jednak zawodnikiem drugiej linii. W zamian przybył młody , perspektywiczny i utalentowany Australijczyk Brady Kurtz. To jest ciekawy zawodnik, myślę że pokaże sporo dobrego. W miejsce Duńczyków wrócił Jarosław Hampel. Powrót Jarka do domu odbieram pozytywnie, to jeden z najlepszych polskich żużlowców, dwukrotny medalista IMŚ i nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Poprzedni sezon miał bardzo dobry i tutaj tez będzie jednym z liderów. A to dopiero początek bo liderami powinni być tak jak poprzednio Emil Sajfutdinow , Piotr Pawlicki i Janusz Kołodziej. To są zawodnicy, dla których przekraczanie bariery 10 pkt w meczu to nie problem. Tak więc skład seniorski jest mega mocny, a przecież są jeszcze najlepsi juniorzy w kraju. Bartosz Smektała i Dominik Kubera to już klasa światowa, mogą zastępować seniorów w razie czego, naprawdę rozwijają się fantastycznie i nic nie wskazuje by to miało nagle się załamać. W kolejce stoją już kolejni zdolni wychowankowie słynnej leszczyńskiej szkółki. Reasumując, to najsilniejsza ekipa i brak jej w finale będzie rozczarowaniem.
Typ: 1-2

Dość ciekawy temat, tak więc również przedstawię swoje przewidywania odnośnie nadchodzącego sezonu w PGE Extralidze. Składy kolega fajnie podał, tak więc nie będę powielał

Unia Tarnów - 8 miejsce

Popieram zdanie "ekspertów" z różnych portali żużlowych oraz kolegi powyżej. Opieranie składu na rekonwalescencie Pedersenie, który poprzedniego sezonu nie zaliczył do zbyt udanych jest sporym ryzykiem. Do tego Kildemand odkąd przeniósł się do Leszna nie przypominał tego samego zawodnika, gdy występował w Rzeszowie czy Częstochowie. Do tego specyfika toru w Tarnowie jest nieco inna - zazwyczaj decydował moment startowy. Pająk do wybitnych startowców nie należy, zazwyczaj objeżdżał rywali po szerokiej, a w tym przypadku może być z tym ciężko. Wg mnie liderem zespołu będzie trzeci z muszkieterów duńskich, a mianowicie Bjerre. Kenio doskonale zna obiekt na Mościcach i tu powinien być pewnym punktem. Na wyjazdach może być nieco trudniej, bowiem będzie miał rywali kilka klas wyżej niż to miało w pierwszej lidze. Mroczka i Jamróg powinni być uzupełnieniem na Mościcach, jednak na wyjazdach nie wróżę ich dobrych wyników. Sądzę, że Artur wykręci lepszy wynik, gdyż ma obycie z Eligą. Tarnowianie sporo pociechy mogą mieć z Rolnickiego, który już w zeszłym roku pokazywał się z bardzo dobrej strony w rozgrywkach 1-ligowych. Wadą jest jednak brak drugiego juniora, który prezentuje w miarę solidny poziom.
Wg mnie zbyt dużo elementów musiało by się złożyć, aby Tarnowianie utrzymali się w lidze. Ciężko będzie zaskoczyć rywali betonowym torem, gdyż każdy już praktycznie przebrnął przez spotkania z Grudziądzem.

GKM Grudziądz - 7 miejsce

Długo się zastanawiałem nad drużyną, która może zająć miejsce w barażach. Wymiana Okoniewskiego na Pawlickiego powinna przynieść wymierną korzyść zwłaszcza na wyjazdach. Shamek zazwyczaj nie radził sobie dobrze na torze przy ul Hallera. Czyli mamy tutaj nieco odwróconą korzyść, bowiem Okoń przywodził ważne punkty na swoim torze. Tor w Grudziądzu nie był już twierdzą nie do zdobycia i wygrywało tu kilka zespołów. Sprawia to, iż przeciwnicy potrafią się przystosować do bardzo twardego toru. Ewentualne opady deszczu sprawiają, iż całkowicie nie potrafią się odnaleźć na tym stadionie, jak to było w meczu z Toruniem. Zmorą Grudziądzan są zwłaszcza mecze wyjazdowe, w zeszłym sezonie zdobyli tylko punkt w Częstochowie. Tak to zazwyczaj spotkania kończyły się sporą stratą. Sprawia to, iż ciężko będzie zdobywać punkty bonusowe. Pewniakiem w drużynie Grudziądza zapewne będzie Łaguta, który z pewnego poziomu nie schodzi. Lindbaeck jest dla mnie sporą niewiadomą, jest to dość chimeryczny zawodnik. Potrafi pojechać kapitalnie, by zawalić kolejny mecz. Obsada Polaków wygląda całkiem obiecująco, bo jest Buczkowski, wspomniany Pawlicki oraz Pieszczek. Jak to było w ostatnim sezonie piętą achillesową Grudziądzan będą juniorzy. Obecność w składzie tylko 3 juniorów to spore ryzyko, gdyż żużel to sport kontaktowy i mogą się pojawić kontuzje tych niedoświadczonych zawodników.

Zielona Góra - 6 miejsce

Falubaz w zeszłym sezonie zwalił fazę play-off po całości i zajął dopiero czwarte miejsce. Dziwić może fakt, iż jeździł tam Doyle oraz Dudek, czyli aktualny mistrz i vicemistrz Świata. Zawalił przede wszystkim Kangur, który miał "obsesję" na ten tytuł MŚ, zwłaszcza że sezon wcześniej stracił szansę na mistrza po feralnym upadku. Doyle'a już w składzie nie ma, co jest sporym osłabieniem, bo w rundzie zasadniczej spisywał się bez zarzutu. Kolejną sporą stratą jest odejście Jarka Hampela, który po problemach zdrowotnych zaliczył całkiem udany sezon. Z silnego kwartetu pozostał tylko wspomniany Dudek oraz Protasiewicz. Patryk powinien być zdecydowanym liderem Zielonogórzan. Pepe zdarzały się czasem słabsze mecze na wyjeździe, ale przy Wrocławskiej nie schodził z pewnego poziomu. Jedynie powrót wychowanka - Zengoty powinno być sporym wzmocnieniem. Zengi jest zawodnikiem na 7-8 punktów, na pewno nie wypełni luki po Jarku czy Jason'ie. Ogólnie trochę nie rozumiem koncepcji składu Falubazu, bo w składzie będzie jeszcze Jepsen Jensen, Gomólski, Smoliński oraz Thorsell. Może dojść do zgrzytów i nieporozumień. Gomólski świetnie spisywał się w 1. lidze, ale jednak tu o wiele ciężej o punkty o czym przekonał się w Toruniu. Jensen poza meczami w końcówce sezonu spisywał się przeciętnie, natomiast Thorsell zakończył sezon poważnym urazem kręgosłupa. Sięganie po Niemca to dla mnie kompletnie nieporozumienie, bo poza jednym sensacyjnym zwycięstwem w GP nic nie zwojował. Juniorzy Falubazu również do najmocniejszych nie należą, ale są już objeżdżeni w lidze, co może zaprocentować w tym sezonie. Ciekawym ruchem było zastąpienie Marka Cieślaka Adamem Skórnickim. Myślę, że ta zmiana może wyjść tylko na lepsze.

Włókniarz Częstochowa - 5 miejsce

W Częstochowie po całkiem udanym sezonie doszło do sporych zmian. Odczuwam lekkie deja vu z roku 2010, kiedy będący w rewelacyjnej formie Holta odchodzi do Torunia. Szczerze powiedziawszy wątpię, aby Rysiek powtórzył taki sezon. Nieco abstrakcją jest, iż w Częstochowie wylądował Miedziński, którzy lekko mówiąc nie jest zbyt darzony sympatiom kibiców. Jednak przy torze Olsztyńskiej zazwyczaj pokazywał się z bardzo dobrej strony, chociażby w zeszłym roku wykręcił dwu-cyfrowy wynik. Bolączką tego zawodnika jest niezbyt rozważna jazda, co przekłada się na upadki. Z zespołu również odszedł Jonsson, który zawiódł na całej linii. Chyba w żadnym meczu nie zrobił wyniku dwu-cyfrowego. W jego miejsce Lindgren, który sezon zakończył dość poważną kontuzją. Jednak ostatnio ścigał się na torze w Częstochowie, tak więc powinien być spokojnie gotowy do jazdy. Jest to na pewno zmiana in plus. Wymiana Ułamka na Musielaka, to biorąc pod uwagę średnią biegową z ubiegłego sezonu mniej/więcej wymiana 1:1. Jednak Musielak jest to młody zawodnik, któremu leży częstochowski tor. Ponadto może liczyć na pomoc Marka Cieślaka - nowego trenera. Narodowy pomógł już nie jednemu zawodnikowi podnieść się z dołka. W wiek seniorski wszedł Polis, co sprawia iż Włókniarz ma spory problem z obsadą drugiego juniora. Pewniakiem powinien być Gruchalski, który przyzwoicie sobie radził, jak na debiutancki sezon w E-lidze. Według mnie na formacji seniorskiej doszło do znacznego wzmocnienia, natomiast znacznie osłabiła się pozycja juniorska. Jeśli chce się jechać w play-offach to mimo wszystko, trzeba mieć przyzwoitych juniorów. Dlatego też sądzę, iż Częstochowianie zajmą ponownie piąte miejsce, chyba że juniorzy "wystrzelą".

Get Well Toruń - 4 miejsce

W tym oknie transferowym spory medialny szum zrobili Torunianie, bowiem sprowadzili wspomnianego Holte za wychowanka Miedzińskiego. Norweg z polskim paszportem miał już nieudany epizod w barwach Aniołów. Szczerze ciężko mi wierzyć, aby powtórzył tak wybitnie udany sezon. Włodarzom nieco udało odmłodzić się nieco skład, bowiem doświadczonego Hancocka zastąpił Doyle, który również startował już w barwach Torunian. Wówczas Get Well pozbył się Kangura bez żalu. Sporym wzmocnieniem jest również ściągnięcie Nielsa Kristiana Iversena, który powinien być jednym z liderów obok Doyle'a. O dziwo PUK też miał już styczność z toruńskim klubem, ale jednak jeździł w barwach Aniołów ponad dekadę temu. Tak więc można powiedzieć i nadszedł czas powrotów Jest jeszcze Holder, ale wg mnie Australijczyk ma jakieś wyraźne problemy. Poprzedni rok może zapisać na straty, zdarzały mu się drobne przebłyski. O ostatnie miejsce w kadrze seniorów będą walczyć Przedpełski oraz młodszy brat Chrisa - Jack Holder. Manager Frątczak ma ten atut, iż jednego z nich może dać jako rezerwowego. Mimo to w zespole może dochodzić do zgrzytów. Druga sprawa, czy Toruń ponownie będzie twierdzą jak to było kilka lat temu. W zeszłym roku, bowiem zaliczyli kilka porażek. Fakt mieli problemy z kontuzjami, ale spore zastrzeżenia budziło przygotowanie toru, z którymi rywale świetnie sobie radzili. Kadra juniorska na tle pozostałych ekip wygląda całkiem nieźle, bowiem jest Kaczmarek oraz Kopeć-Sobczyński. Obaj juniorzy powinni zanotować progres w tym sezonie.

Stal Gorzów - 3 miejsce

Jeszcze odniosę się do Torunia, bo doszły nowe, nieznane fakty, a mianowicie podejście Holdera do tematu startów. Kangur nie załatwił sobie wizy i nie mógł przyjechać na spotkania sparingowe, które de facto i tak się nie odbyły. Widać, iż Chris ma ciągle jakieś problemy, które ponownie będą się przekładać na jego dyspozycję.

Wracając do typu to skład Gorzowian nieco się osłabił. Przede wszystkim odszedł Iversen, który z pewnego poziomu nie schodził. Duńczyk był jednym z liderów w talii trenera Chomskiego. Sundstroem to typowy zawodnik na drugą linię. W pierwszej lidze spodziewał się bardzo dobrze, jednak między tymi rozgrywkami jest przepaść. Na torze w Gorzowie może być wartością dodaną, natomiast na wyjazdach nie wróżę mu dobrych wyników. Wymiana Przemka Pawlickiego na Szymona Woźniaka to wg mnie zmiana in plus. Shamek miał udaną połowę sezonu, później zawodził m.in. w pamiętnym półfinałowym spotkaniu z Wrocławiem. Woźniak przed rokiem niespodziewanie na gorzowskim torze zdobył tytuł IMP, a do tego zaliczał przyzwoite wyniki na tym torze. Na wyjazdach też był sporym uzupełnieniem. Jego mankamentem był fakt, iż po dobrych startach był często mijany na trasie. Jest jeszcze opcja by wystawić Bartka Zmarzlika jako zawodnika rezerwowego, ale wg mnie nie jest to dobry pomysł. Jeśli chodzi o juniorów to zwłaszcza Karczmarz powinien wykręcać bardzo dobre wyniki. Stawiam, że Gorzowianie zajmą trzecie miejsce.

Sparta Wrocław - 2 miejsce

Sądzę, iż Wrocławianie powtórzą wynik z tego sezonu. Na pewno skład mógłby wyglądać lepiej, gdyby został Szymon Woźniak. Jednak dziwne decyzje włodarzy w trakcie sezonu - woleli dać Z/Z za Milika, niż wstawić do składu tylko oczekującego Woźniaka przelały czarę goryczy. Nie dziwię się Szymonowi, bo początkowo nie mógł liczyć na zaufanie ze strony klubu. Jego miejsce zajmie teoretycznie Dróżdż, który zakończył wiek juniora. Piszę teoretycznie, bo praktycznie będzie zastępowany przez Maxa'a Fricke, za którego sporo zapłacono jak na polskie realia. Furtka w postaci dobrego rezerwowego daje spore pole manewru. Warto dodać, iż w razie czego jest również Drabik. Tak więc wg mnie Dróżdż w składzie Wrocławian będzie tylko figurantem, który może ze słabszymi zespołami pojedzie parę biegów. Liderem Sparty bez wątpienia powinien być Tai Woffinden. Tajski powinien mieć również solidne wsparcie ze strony Janowskiego, Milika i wspomnianego Drabika. Co prawda Lebiediev miał całkiem udany sezon, ale zawalił w kluczowym momencie sezonu. Jego punktów brakło Sparcie do upragnionego mistrzostwa. Jeśli chodzi o juniorów, to formacja juniorska po przejściu Dróżdża do seniorów wygląda słabiej. Jest Max Drabik, który zapewne często będzie przywoził trójki. Natomiast Liszka czy Wojdyło praktycznie nic nie gwarantują. Trener Dobrucki będzie miał spore pole manewru w spotkaniach dysponując dwoma świetnymi rezerwowymi. Jednak ciągłe zmiany mogą doprowadzić to sporych frustracji przede wszystkim Dróżdża. Sądzę, iż Wrocławianie ponownie pojadą w finale.

Unia Leszno - 1 miejsce

Miejsce Leszczynian nie może być zaskoczenie. Tym razem Unia nie popełniła błędu sprzed kilku lat, gdzie po mistrzowskim sezonie ledwie zajęła 7 miejsce w lidze. Wówczas Leszno praktycznie nie wymieniła żadnego ogniwa w zespole. Przede wszystkim w miejsce Zengoty sprowadzono Jarka Hampela, który jest bardzo dużym wzmocnieniem. Mały w zeszłym sezonie odbudował się i był silnym ogniwem Falubazu. Mizernego Kildemanda wymieniono na perspektywicznego Brady'ego Kurtza, który pokazał się z bardzo dobrej strony w barwach Rekinów. Jeżeli dorzucimy do tego Pawlickiego, Sajfutdinova oraz Kołodzieja to Unia ma ogromną siłę rażenia na pozycjach 1-5. Jeżeli dołożymy aktualnie najsilniejszą parę juniorską w lidze w postaci Kubery i Smektały to mamy praktycznie zespół kompletny. Reasumując to brak mistrzostwa dla Unii może być spowodowany tylko licznymi kontuzjami. Z drugiej strony dość często się zdarzało, że "dream team'y" nie zdobywały mistrzostwa.